SŁOWNIK ANTROPOLOGICZNY 12

42.Skąd więc możemy spodziewać się ostatecznego ratunku? Chyba tylko od ostatecznej przyczyny realności – czyli od Boga. Uratować nas może tylko łaska Boża, czyli jakaś szczególna interwencja nadprzyrodzona. Łaska ogarnia bowiem życie i osobę człowieka, a z osoby przelewa się na naturę i działania naszej natury. Tylko łaska może przywrócić człowiekowi realne bycie człowiekiem. Jednak dzisiaj odrzuca się uznanie jakiejkolwiek interwencji Boga. Odrzuca się Boga, bo jakoby zagraża On wolności człowieka. Tak właśnie uczy nas myślenie – wolne myślenie. Człowiek powinien być dumny z tego, że jest człowiekiem, ale trzeba godnie rozwijać swoją naturę, a nie tworzyć błędne iluzje.

43.Bycie człowiekiem to nie jest coś, co można sobie wymyślić. Wymyślić można bycie politykiem lub artystą, bycie biznesmenem lub kierowcą, bycie lekarzem lub sportowcem, bycie dziennikarzem lub poetą. Ludzie wymyślają sobie taką działalność i realizują ją z powodzeniem albo niepowodzeniem. To nie w takiej działalności zawodowej wyraża się nasze człowieczeństwo. Bycie człowiekiem przekracza i transcenduje wszystkie te zawody i umiejętności. Człowiekiem się jest od samego początku aż do samego końca i nic tego nie zmieni, żadne myślenie. Człowiekiem jest każdy z nas, jednak czasami ludzie zapominają o swoim osobowym człowieczeństwie dążąc uparcie do sukcesu zawodowego lub medialnego. Przestają być osobą, aby stać się artystą, piosenkarzem, sportowcem, lekarzem, biznesmenem czy politykiem.

44.Powstaje wtedy tylko jakaś kolorowa okładka (czyli wizerunek publiczny), pod którą nic się już nie kryje. Taka wizerunkowa tapeta i nic więcej. Dopiero w skrajnych sytuacjach, w tzw. sytuacjach granicznych (Jaspers), kiedy opada naklejona tapeta, dopiero wtedy objawia się osobowe człowieczeństwo. Niestety, często jest tak, że nie doświadczamy już żadnej przemiany, żadnego objawienia osobowego, bo jest już po prostu za późno, bo się już nic nie chce, bo nie warto. Musimy wciąż pamiętać o swoim osobowym człowieczeństwie, musimy strzec swojej osoby i jej aktywności na przekór wszystkim ograniczeniom i przeciwnościom. Nie wolno bezkrytycznie poddawać się myśleniu i zgubnej świadomości, gdyż to zaciemnia nasze osobowe człowieczeństwo. W człowieku powinna świecić jasno gwiazda osoby.