22. Czy możemy powrócić do świata
naturalnego, czyli do życia podług zwykłej ludzkiej natury? Dziś podrzuca się
nam propozycje ideologiczne, które stawiają na stworzenie jakiegoś zupełnie
nowego człowieka. Ale to są mrzonki, które nie prowadzą donikąd, a tylko
pozbawiają nas naturalnego człowieczeństwa. Jedni chcą sprowadzenia człowieczeństwa
do fizjologii seksualnej, drudzy postulują radykalne ograniczenie przyrostu
naturalnego. Wszystko to popycha ludzi w stronę jakiegoś wymarzonego świata
możliwości, przy zupełnym pominięciu realności człowieka. A przecież powinniśmy
żyć po ludzku, żeby nie dać się wpuścić w kanał jakiegoś demonizmu.
23. Czy zdołamy wrócić do swego
naturalnego człowieczeństwa? Czego potrzebujemy? Wielką rolę do spełnienia ma
realne piękno. Pamiętam jeszcze z lektur Dostojewskiego, że to on podsuwał
pomysł, że piękno zbawi ten potworny świat. Wiadomo, że piękno nas nie zbawi,
gdyż to Bóg nas zbawia, ale wydaje się, że Dostojewski mocno wierzył, że
prawdziwe przeżycie piękna jest w stanie jakby odnowić lub odrodzić nasze
człowieczeństwo. Ja mogę tylko dodać, że do tego konieczne jest wzbogacenie
naszej uczuciowości dzięki aktom upodobania płynącym z podmiotu osobowego
wyposażonego we własność transcendentalną piękna.
24.Transcendentalna własność
piękno jest o tyle wyjątkowa, że istnieje i działa na styku podmiotu osobowego
i podmiotu życiowego. Piękno jest własnością osobową, ale wydaje się
oddziaływać na podmiotowość ożywczą. Można przyjąć, że piękno jest powiązane z
życiem (egzystencjalnym). W jednym z artykułów stwierdziłem wprost, że życie
jest obrazem piękna. Tak więc życie jest powiązane z pięknem, a piękno
przejawia się jako życie. Trzeba powiedzieć, że oba te elementy egzystencjalne
(czyli należące do istnienia) są ze sobą ściśle powiązane albo nawet
uzależnione od siebie.
25.Otóż własność piękna uaktywnia
się pod wpływem nawiązania relacji osobowych (przede wszystkim z Bogiem ale
również z innymi osobami). Aktywne piękno osobowe wytwarza akty upodobania,
które docierają do naszej uczuciowości i wywołują w niej przeżycia piękna,
które są nakierowane bezpośrednio na fascynację życiem. Możemy stwierdzić, że
zrodzone w uczuciowości przeżycie piękna od razu potwierdza ważność i znaczenie
ludzkiego życia. Człowiek odkrywa wówczas wartość życia. Przeżywa swoje życie
jako coś niezwykle pięknego i cennego. Dzięki temu dostrzega również wartość
życia wszystkich innych osób. Możemy więc uznać, że to dzięki właściwie
działającej uczuciowości doceniamy nasze ludzkie życie. Jeżeli będziemy o tym
tylko myśleli, to pojawią się różne sprzeczności i problemy. Nie będziemy
wiedzieli, jak sobie poradzić z własnym życiem.
26. Dlatego w ludzkim życiu tak
ważna jest dobrze działająca uczuciowość. Uczuciowość kierowana pięknem i
życiem. Dzisiaj ludzie są nastawieni jedynie na przeżywanie przyjemności. Lecz
trzeba wiedzieć, że przeżywanie przyjemności nie obejmuje naszego życia. Życie
nie sprowadza się wyłącznie do przyjemności. Życie może okazać się trudne i
dramatyczne (zwłaszcza w czasie zarazy lub epidemii, w ogóle choroby). Dlatego
wówczas trzeba porzucić przyjemności dla ochrony czy ratowania życie. Przecież
nie porzucimy życia dla osiągania przyjemności.
27. Dlatego nasze zdrowie
powinniśmy rozpatrywać w kontekście daru życia. Jeżeli dostrzegamy bezcenność
życia (a o tym może nas informować uczuciowość wraz ze swoimi przeżyciami
piękna, jakie niesie ze sobą ludzkie życie), to troska o własne zdrowie nie
będzie dla nas problemem. Sama fascynacja życiem będzie nas popychała do
dbałości o własne zdrowie i zdrowie naszych najbliższych. Przecież to właśnie
myślenie spycha nas na tory wiary we wszechmoc środków farmakologicznych
uzależniając nas od leków. Środki lecznicze to powinna być ostateczność, a nie
pierwsza pomoc. Przecież dzisiaj nie sposób jest się obejść bez skutków
ubocznych lub działań niepożądanych. Informują o tym wszystkie ulotki, a nawet
reklamy.
28.Musimy więc wiedzieć, od czego
zależy nasze zdrowie i nasze życie. Dzisiaj wszyscy politycy będą nam trąbić o
zapewnieniu bezpieczeństwa i ochronie zdrowia. Ale zdrowie każdego z nas
pozostaje tak naprawdę w naszych własnych rękach. Musimy tylko umieć
realistycznie zarządzać swoją uczuciowością i nie pozwalać jej skręcać na
manowce doznań cielesnych. Trzeba umieć wzbudzić w sobie poczucie piękna i
umieć przeżywać to piękno, jakie kryje się darze ludzkiego życie. Życie
naprawdę jest piękne! To nie jest wyłącznie slogan reklamowy. Niestety
reklamodawcy chętnie kradną nam faktyczną prawdę, żeby narzucić nam całkowicie
zmyślone potrzeby, które mają zaspokajać reklamowane produkty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz