Osobowe działania człowieka /1

1.Kim jest człowiek? Człowiek jest osobą.

2.Człowiek jest przede wszystkim osobą.

Jeżeli chcemy prowadzić rozważania na temat człowieka, to należy wyjść od stwierdzenia, że człowiek jest osobą. Inaczej pominiemy najważniejszy element ludzkiego bytu, co zaprowadzi nas na manowce.

3.Człowiek jest osobą. W związku z tym należy jasno określić, czym jest osoba. Otóż osoba ludzka jest podmiotowością istnienia, stanowiącego główną zasadę realności ludzkiego bytu. Realny byt człowieka składa się z aktu istnienia oraz możności istotowej, którą potocznie nazywa się naturą człowieka.

4.Osoba ludzka nie jest więc naturą ani częścią natury człowieka. Trzeba jednak powiedzieć, że osoba jest nierozerwalnie powiązana z naturą, a zwłaszcza z jej sferą duchową (co przedstawimy dalej).

5. Osoba ludzka przyczynuje naszą duchowość, czyli odpowiada za rzeczywisty kształt tej duchowości. Natomiast naszą cielesność kształtuje bezpośrednio podmiotowość życia (również zawarta w istnieniu ludzkiego bytu).

6.Dlatego sensowne jest stwierdzenie, że człowiek jest osobą uduchowioną i wcieloną (ucieleśnioną).

7. Takie postawienie kwestii rozumienia człowieka pozwala właściwie ująć zagadnienie duszy i ciała. Otóż osoba oraz życie (moc ożywcza) stanowią dwie rzeczywiste podmiotowości sprawcze, natomiast natura ludzka złożona niejako z duszy i ciała stanowi jedynie dwa podmioty wykonawcze. Oznacza to, że natura nie może działać bez sprawczej aktywności podmiotu osobowego i podmiotu ożywczego. Cała moc sprawcza, jaka przysługuje człowiekowi, jest bowiem zawarta w akcie istnienia, który pochodzi bezpośrednio od Boga w akcie stworzenia człowieka.

8. Rozważania dotyczące ludzkich działań należy więc rozpoczynać od wskazania na aktywność sprawczą osoby i życia.

9. Człowiek jest osobą. Osobę stanowi podmiotowość istnienia. Dzięki temu osoba (jako stwarzana przez Boga) otrzymała odpowiednią moc sprawczą i dlatego mogła przyczynować powstanie sfery duchowej.

10. Natomiast podmiotowość życia również pochodząca bezpośrednio od Boga przyczynuje powstanie naszej cielesności, czyli organizmu żywego.

11. W ten sposób powstaje ludzka natura, czyli możność istotowa bytu ludzkiego. Potocznie mówi się o duszy i ciele. Arystoteles posługiwał się tutaj określeniem forma i materia.

12. W świecie, w jakim żyjemy, obserwujemy ludzkie działania, które przypisujemy oczywiście ludzkiej naturze. Tak to wygląda na pierwszy rzut oka. Można powiedzieć, że obserwujemy ludzką naturę w rzeczywistym działaniu. Dlatego rozważania naukowe skupiają się wyłącznie na działaniach ludzkiej natury.