Znów dopadła mnie filozofia polityki

Przewodniczący Tusk powiedział:

– Jeśli stawiasz państwo lub naród ponad wolność i godność jednostki - nie jesteś chrześcijańskim demokratą.

Wszyscy patrioci stawiali z pewnością naród i oddaniu jemu ponad swoją wolność osobistą, ponieważ walka o odzyskanie niepodległego państwa wiązała się z poważnym ryzykiem utraty życia lub aresztowania.

Jak można w ogóle zestawiać wolność i godność jednostki. Są to kategorie, które się wykluczają. Wolność dotyczy bowiem wyłącznie ludzkiego działania. Otóż człowiek może działać w sposób wolny, a właściwie dowolny, tylko wtedy, gdy zaneguje swoją godność. Osobowa godność człowieka stoi bowiem na straży działania osobowego, czyli działania moralnego i religijnego. Takie działania nie są działaniami dowolnymi, lecz są one działaniami powinnościowymi, czyli właśnie działaniami należnymi z racji osobowej realności człowieka. Godność przysługuje bowiem osobie człowieka.

Albo więc opowiadamy się za wolnością i wtedy wyznajemy demokrację liberalną, albo opowiadamy się za godnością i tylko wtedy możemy wyznawać demokrację chrześcijańską.

– Chciałbym wierzyć, że wszyscy pozostaniemy wierni ideom prawdziwej chrześcijańskiej demokracji. Wszyscy chcemy wygrać nadchodzące wybory, ale pamiętajmy, że ich stawką nie są korzyści i posady, ale obrona naszych fundamentalnych wartości.

Na jakiej podstawie Przewodniczący Tusk twierdzi, że pozostanie wierny ideom chrześcijańskiej demokracji. Przecież on realizuje postulat demokracji liberalnej, która nie jest demokracją chrześcijańską. Należy więc przypuszczać, że Przewodniczący Tusk posługuje się jedynie nazwą „chrześcijańskiej demokracji”, ale daleko mu do idei prawdziwej chrześcijańskiej demokracji. O czym więc on tak naprawdę mówi. Zupełnie nie wiadomo.

Dodatek. Wolność i godność stanowią przeciwstawne wartości. Tak naprawdę wolność jest wartością spreparowaną przez nasze myślenie (myślący umysł), natomiast godność jest realną rangą naszej osobowej podmiotowości istnienia. To oznacza, że należą do dwóch odrębnych porządków – wolność jest tylko i wyłącznie pomyślaną wartością, zaś godność określa faktyczną realność człowieka.

Jeżeli więc opowiadamy się za wolnością, to od razu odrzucamy godność człowieka, chyba że będziemy uważali (czyli myśleli), że wolność jest „godnością” człowieka. Ale wówczas sprowadzamy „godność” do poziomu pomyślanej wartości traktując ją jako czystą ideę.

Jeżeli zaś opowiadamy się za godnością, to wyklucza to wolność działania, ponieważ realność – realna godność – posiada i narzuca swoje uwarunkowania i wymagania, co skłania nas do traktowania siebie oraz spotkanego człowieka w kategoriach moralnych, czyli działania osobowego. Osobowe działanie jest powinnością człowieka. To działanie jest mocą człowieka, a nie tylko jakąś możliwością jako wolność działania. Wolność nie posiada bowiem żadnej mocy sprawczej, otwiera przed nami jedynie jakiś pozorny świat możliwości, co pozwala człowiekowi tworzyć kulturę (artefakty społeczne).

Godność wyznacza realny stosunek pomiędzy ludźmi, co prowadzi do nawiązywania relacji osobowych. Godność dotyczy osoby człowieka i tylko jej, stąd oznacza szczególną rangę podmiotu osobowego określaną przez własności prawdy, dobra i piękna. Bo tylko osoba jest prawdziwa, dobra i piękna. Można powiedzieć, że to na godności zasadza się nasze osobowe człowieczeństwo, a co za tym idzie również osobowe działanie człowieka, czyli działanie moralne. Moralność jest efektem naszej osobowej godności, którą otrzymaliśmy wprost od Boga w akcie stworzenia. To Bóg stwarza bezpośrednio osobę człowieka.