Słowo prawdy jako reguła poznania umysłowego (1)

Słowo prawdy – najnowsza wersja

Filozofia poszukuje wiedzy. Mnie nie interesuje wiedza pojęciowa. Trzeba bowiem stwierdzić, że nie da się poznać rzeczywistości przy pomocy samych pojęć. Pojęcia zawierają wiedzę ogólną, natomiast realność jest konkretna i jednostkowa. Nie ma ogólnych bytów, jak wierzono w XII wieku. Filozofia od początku zmagała się z jednostkową realnością bytów przeciwko ogólnej i powszechnej wiedzy.

Pojęcia zawarte w języku służą nam bardziej do wymiany myśli, czyli przedstawiania twierdzeń, wnioskowań oraz rozumowań. Ale pojęcia nie opisują jednostkowej realności bytu. Otóż taką realność trzeba wysłowić, czyli ująć w słowo prawdy. W naszym umyśle nie występuje prawda, jak chciał Arystoteles. Mamy tam jedynie do dyspozycji słowo prawdy jako zasadę poznawczą. Jeśli chodzi o poznanie człowieka i jego realności, to może się ono dokonywać właśnie przy udziale słowa prawdy.

To słowo prawdy służy nam również do komunikacji, czyli rozmowy o rzeczywistości. Słowo prawdy jest jakby pewną regułą, a jednocześnie regulacją naszego poznania realnego świata. Jeśli brakuje nam słowa prawdy, to wtedy zaczynamy wymyślać dowolne rzeczy. Myślenie nie jest wcale poznaniem, ono jest co najwyżej wykorzystaniem poznanych treści, czyli uogólnieniem istotnych lub nieistotnych właściwości.

Reguła poznania realności jest słowo prawdy zrodzone w naszym umyśle pod wpływem aktów pochodzących z osobowego podmiotu. To tam w podmiotowości istnienia własność prawdy (transcendentalna własność) pobudzona do aktywności przez nawiązanie osobowej relacji wiary (patrz u Gogacza) wytwarza akty kontemplacji, które docierają do umysłu (jako swoiste doświadczenie wewnętrzne), który pod wpływem tych aktów rodzi słowo prawdy. W umyśle może bowiem występować słowo prawdy a nie sama własność transcendentalna prawdy.

To zrodzone w umyśle słowo prawdy staje się regułą poznania realności. Słowo prawdy pobudza umysł (a może nawet go przymusza) do poznania realności, gdyż biorąc początek od realnej własności prawdy jest nastawione i wyczulone naprawdę. Można powiedzieć, że słowo prawdy doskonale pasuje do realnej prawdy bytów. Wszelkie poznanie umysłowe dokonujące się przy pomocy słowa prawdy jako reguły prowadzi zatem do uznania realności (tego, co realne). Nie mamy wtedy żadnej wątpliwości co do poznania czegoś realnego. Słowo prawdy wyklucza wątpienie. Jeżeli nie ma wątpienia, czyli negacji realności, to nie będzie również dowolności myślenia. Słowo prawdy czuwa nad tym, żebyśmy osiągnęli prawdziwe poznanie, a nie dysponowali jedynie jakimś dowolnym myśleniem o czymkolwiek. Pomyśleć możemy dowolne rzeczy, jednak poznajemy i uznajemy tylko realność (to, co realne).

Wiedza filozoficzna, a zwłaszcza metafizyka, jest poznaniem i uznaniem realności. To nie może być dowolna wiedza oparta na myśleniu. Myślenie tworzy wiedzę pojęciową, czyli wiedzę opartą na ogólnych treściach możliwych do pomyślenia. Łatwiej jest bowiem pomyśleć, że człowiek jest rozumnym zwierzęciem, niż wyjaśnić realne połączenie zwierzęcia z rozumem, czego nie udało się zrobić do tej pory. Stąd wszyscy powtarzają to wymyślone twierdzenie, bez zastanowienia i poznania realności człowieka.