Rzeczywistość nie jest absurdalna i niezrozumiała, jak chciał egzystencjalizm. Rzeczywistość nie jest irracjonalna. Rzeczywistość jest zrozumiała i sensowna.
Filozofia zajmuje się poszukiwaniem sensu rzeczywistości. Ten sens zawarty jest w samym bycie. Trzeba go umieć wydobyć w poznaniu, tak jak chciał Heidegger. Sens bytu wyznacza samo jego istnienie. To istnienie dostarcza bytowi sensu. To istnienie dostarcza sensu rzeczywistości. Usensawia rzeczywistość. Tylko istnienie jest dawcą i nadawcą sensu. To istnienia przynosi sens na świat.
Ten sens urzeczywistnia się najpierw jako istota bytu. Właśnie w bycie złożonym z istnienia i istoty urzeczywistnia się sens istnienia. Sens bytu (jako wyrażony już sens istnienia) pochodzi właśnie od istnienia. Ale sens bytu jest wyrażony w jego istocie. To istota bytu stanowi pierwsze urzeczywistnienie i udostępnienie sensu.
Samo istnienie nie jest jawne. Nie jest bezpośrednio dostępne w poznaniu. Istnienie staje się jawne dzięki istocie. Istnienie ujawnia się w istocie. Istnienie udostępnia się za pośrednictwem istoty. Istota stanowi więc ekspresję istnienia. Stanowi wyraz istnienie.
To istnienie najpierw mówi do nas. Istnienie przemawia za pomocą istoty. Istota jest więc pierwszym słowem istnienia. Istota staje się słowem i mową istnienia. Istota staje się słowem bytu. W ten sposób istnienie wyraża się na zewnątrz, czyli się ujawnia. Staje się jawne i dostępne.
Byt ludzki (osoba ludzka) jest istnieniem i istotą. Byt ludzki stanowi osobowe istnienie i rozumna istota. Byt ludzki jest egzystencją, czyli ujawniającym się istnieniem.
Egzystencja to istnienie, które ujawnia się za zewnątrz w postaci rozumności. Egzystencja (exsistentia) to istnienie, które wystaje na zewnątrz (ex-sistit) jako esencja albo wystawia się na pokaz jako esencja. (Zobacz więcej u Heideggera)
Sama egzystencja jest dla nas zakryta. Ale pragnie się ujawnić. Egzystencja objawia się w esencji. Egzystencja udostępnia się w esencji i poprzez esencję. Egzystencja poszukuje dla siebie zewnętrznego wyrazu (potrzebuje uzewnętrznienia). Egzystencja to istnienie, które pragnie wyjść na zewnątrz, które pragnie ukazać się wszem i wobec.
W ten sposób znajdując wyraz w esencji egzystencja przemawia do nas. To egzystencja nadaje sens esencji. Esencja stanowi sens egzystencji i przenosi ten sens dalej. Esencja oderwana od egzystencji traci swój sens. Dlatego abstrakcja zatraca sens egzystencji.
Zatem egzystencja to ludzkie istnienie (osobowe istnienia), ale powiązane już z istotą (esencją). Egzystencja oznacza otwartość istnienia, zdolność do ujawniania się, dostępność istnienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz