4.Okazuje się, że człowiek bardzo
łatwo tworzy sobie różne poglądy i opinie, nie zawsze osiągając poziom wiedzy
teoretycznej. Niektórzy filozofowie w ogóle podważali możliwość osiągnięcia
przez człowieka prawdziwej wiedzy. Czy jesteśmy więc zdani na tworzenie
dowolnych poglądów (w czym uczestniczy nasze myślenie), czy jednak mamy
możliwość zdobywania niepodważalnej wiedzy? Należałoby również zapytać, jaki
jest stosunek poznania (bezpośredniego kontaktu poznawczego) względem ogólnej
wiedzy o człowieku? Trzeba przyznać, że filozofia zmagała się z tymi problemami
przez cały czas.
Skoro sceptycyzm głosił, że żadne
poznanie rzeczywistości nie jest możliwe, to wówczas pozostawała nam tylko
codzienna praktyka. Jednak trzeba zauważyć, że oznaczałoby to sprowadzenie
człowieka do poziomu zwierzęcego. Zwierzęta żyją na co dzień sprawami
bieżącymi. Filozofowie twierdzą, że człowieka wyróżnia rozum (rozumność), który
służy do zdobywania wiedzy teoretycznej. Gdy zapytamy teraz, czym jest rozum
lub rozumność, znajdziemy różne odpowiedzi (czasami nawet rozbieżne). Dzisiaj
rozumowi człowieka najczęściej przypisuje się myślenie. Ale filozofia klasyczna
mówiła o noesis albo intellectus. Tak więc rozumowi albo
raczej umysłowi człowieka przypisywano poznanie intelektualne. Wydaje się, że
chodziło tu o jakieś bezpośrednie doświadczenie umysłowe. Jednak od czasów
Sokratesa i Platona łączono takie poznanie z jakimiś treściami ogólnymi lub
wprost idealnymi. Poznanie umysłowe miało nas kontaktować z czymś niecielesnym
i niematerialnym, z czymś, co się nie zmienia i nie staje (z czymś duchowym).
Platon nazwał to ideami. Dzisiaj byśmy powiedzieli, że chodzi raczej o własności
transcendentalne, które określają samą realność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz