Dzisiejsza kultura propaguje
wyłącznie myślenie o człowieku. Jednak kultura, która oczywiście powstaje
dzięki myśleniu, nie powinna sprowadzać się do samego myślenia, ponieważ wtedy
zostanie całkowicie pozbawiona rozumienia człowieka. Kultura musi ukazywać
człowieka, a nie dowolne myślenie o człowieku, czyli artystyczne pomysły.
Rozumienie człowieka nie polega na kreowaniu szokujących pomysłów, lecz na
ukazaniu prawdy o człowieku. Człowiek potrafi upaść bardzo nisko, ale to nie
jest przecież cała prawda o nim, gdyż może się on także wznieść ponad swoją
upadłą naturę i zabłysnąć doskonałością osoby (np. osobową miłością). Kultura i
sztuka muszą umieć pokazać całą wielowątkowość ludzkiego doświadczenia.
Kultura narodowa ukazuje przede
wszystkim bohaterów i ich wspaniałe czyny. Ale pokazuje również cierpienie
narodu i jego klęski. Dzięki temu pozwala nam zrozumieć złożoną historię
narodu, jego wzloty i upadki, chwalebne czyny i zdradzieckie knowania. Kultura
narodowa pozwala odnaleźć każdemu pokoleniu jego miejsce w dziejach narodu. Człowiek
musi postrzegać siebie na tle szerszej wspólnoty narodowej, gdyż potrzebuje
łączności z bliskimi mu ludźmi. Taką historyczną łączność daje nam kultura narodowa.
To tam odnajdujemy swoje korzenie. Jesteśmy wtedy świadomi, skąd pochodzimy, i
łatwiej jest nam zrozumieć, dokąd zmierzamy. Bez tej historycznej ciągłości
stajemy się jedynie wyrobnikami codzienności. Nie da się stworzyć i określić
własnej tożsamości na podstawie codziennych czynności. Nawet zawodowa praca nie
wyznacza tożsamości człowieka. Tożsamość swoją i swojego pokolenia trzeba
wydobywać z mroków i blasków historii narodu. Każdego z nas współtworzą wzloty
i upadki naszych przodków. Dlatego oceny i dyskusje historyczne bywają bardzo
gorące i dramatyczne. W ten sposób ludzie walczą o swoją tożsamość i tworzą ją
w tej walce. Dzięki temu jesteśmy w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie, co to
znaczy być Polakiem?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz