Moralność stoi na straży godności

Moralność stoi na straży godności człowieka, ponieważ tylko moralność ogarnia osobową realność i godność człowieka. Moralność polega na poszanowaniu osoby człowieka. Moralność wypływa bowiem z osoby i do osoby zmierza. Osoba stanowi podstawę realności człowieka. Nie ma człowieka bez osobowej podmiotowości istnienia. Osoba jest tym, co otrzymujemy w akcie stwarzania. Ale ludzka osoba jest bezpośrednio powiązana z życiem. Dlatego powiemy o człowieku, że jest wcieloną osobą. Do wcielenia jest potrzebna moc ożywcza, która w ludzkim bycie działa jako pierwsza już przy poczęciu dziecka. Dlatego należy przyjąć, że poczęcie jest oczywistym znakiem wcielenia osoby. Tak więc poczęcie dziecka oznacza samo wcielenie osoby. W fakcie poczęcia mamy do czynienia z wcieleniem osoby, której przysługuje niezbywalna godność, a wymiarze etycznym również poszanowanie tej godności. Dlatego człowiekowi należy się cześć i szacunek już od momentu poczęcia, a więc już wtedy jesteśmy zobowiązani do moralnego działania względem objawiającej się osoby, która została już wcielona, chociaż się jeszcze nie narodziła. Poczęcie dziecka jest wskazówką, że zadziałała już moc ożywcza przypisana do danej osoby. A co za tym idzie, nastąpiło już wcielenie osoby ludzkiej. Dlatego poczęcie jest pierwszym znakiem, że wśród nas pojawiła się nowa osoba. Osoba, którą obdarzamy miłością, wiarą i nadzieją. Osobie od początku należy się miłość i dlatego jest ona umiłowana od momentu poczęcia. Właśnie taki akt miłości wobec nowej osoby stanowi samo sedno moralności. Tej moralności, która wyraża się w poszanowaniu godności osobowej człowieka.