Kolejnym postulatem jest wolność seksualna. Wolność seksualna poza możliwością uprawiania dowolnych stosunków seksualnych sprowadza się do wolności przeżywania uczuciowego. Dzisiaj wolność seksualna oznacza dowolność podniecenia i przeżywania orgazmu. Postuluje się zupełną dowolność w tym względzie. Każdy ma sam wybierać sobie, jak będzie przeżywał podniecenie seksualne. Skoro podniecenie seksualne jest przeżywane przeze mnie samego, to ja sam mogę określać i wybierać sposób jego przeżywania. Ale to prowadzi do propagowania homoseksualizmu, masturbacji, pedofilii itd.
Wolność seksualna prowadzi ostatecznie do zupełnego wypaczenia przeżycia podniecenia. Tym, co podnieca ludzką uczuciowość, jest piękno. Na nasze uczucia działa osobowe piękno. Na uczucia działa bezpośrednio piękno ludzkiego ciała i życia. Życie, jako wyraz osobowego piękna człowieka, jest najbardziej podniecające. To właśnie życie powinno wywoływać w uczuciach upodobanie i podniecenie. Wtedy możemy stwierdzić, że na naszą uczuciowość oddziałuje coś realnego, a nie pomyślane obrazy. Uczucia doznające upodobania i podniecenia życiem osiągają trwałe przeżycie radości i nadziei. Dopiero przeżycie piękna i wspaniałości życia wywołuje radość i nadzieję, które ogarniają całą uczuciowość. Przeżycie radości i nadziei uzupełnia naszą postawę moralną, przejawiającą się w słowie prawdy i czynie dobra. Aby właściwie funkcjonować, uczucia muszą doznać i przeżyć fascynację pięknem życia. Uczucia muszą doznawać radości życia. Dopiero wówczas pojawia się w nich trwałe podniecenia. Podniecenie, które będzie już miało wymiar osobowy, nie będzie jedynie chwilowym doznaniem przyjemności i rozkoszy, lecz trwałym upodobaniem w pięknie ludzkiego życia.
Osobowe piękno przejawia się jako życie. Aby uczucia mogły doświadczyć tego piękna, muszą poczuć radość życia. Uczucia muszą się zachwycić życiem (poczynającym się życiem). Szczególnie silnie takiego zachwytu doświadcza uczuciowość kobiety. To kobieta najpełniej przeżywa radość życia. Tym zachwytem nad życiem i tą radością życia powinna podzielić się z mężczyzną i obdarzyć go tym uczuciem. Uczuciowość mężczyzny jest słabsza, dlatego może się on nauczyć przeżywać radość życia dzięki kobiecie.
Wolność seksualna, czyli wolność przeżywania, powoduje, że człowiek traci zdolność odczuwania realnego piękna, jakie niesie ze sobą ludzkie życie, i zaczyna szukać podniet w innej sferze (np. myślenia), dlatego pojawia się pragnienie przeżycia czegoś niedozwolonego lub po prostu przemoc. Taka wolność przeżywania powoduje, że człowiek odwraca się od piękna, traci zdolność przeżywania piękna, zwraca się do czegoś brzydkiego. Wolność przeżywania jest spowodowana tym, że człowiek szuka podniet w swoim myśleniu. Jeżeli przeżywaniem i uczuciami zaczyna rządzić myślenie, to prowadzi to do wypaczenia samej uczuciowości. Dlatego należy stwierdzić, że wolność seksualna nie prowadzi do pełniejszego przeżywania uczuciowego, ale do zaniku uczuciowości i poddania jej ludzkiemu myśleniu, co skutkuje zaburzeniami emocjonalnymi. Zdrowe uczucia pragną piękna i w nim znajdują swoje upodobanie i zadowolenie. Jeżeli uczucia zadowala myślenie o seksie (najczęściej złe), to jest to już koniec naszej uczuciowości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz