Jak się ratować ? /9

W kulturze europejskiej mieliśmy dwie koncepcje prowadzenia ludzkiego życia. Obie koncepcje, które dzisiaj uznamy raczej za umiarkowane, powstały w starożytnej Grecji. Stanowią one nie tyle przeciwstawne, co raczej uzupełniające się, podejścia do prowadzenia ludzkiego życia. 

Epikureizm proponował podejście hedonistyczne. Miało ono polegać na czerpaniu według swoich możliwości jak najwięcej przyjemności, jakie niesie życie w otaczającym nas świecie. Człowiek powinien być otwarty na zewnątrz i łapać to, co przyjemnego oferuje mu otaczający świat. Ludzkie życie skupiałoby się na przeżywaniu przyjemności i radości (ogólnie zadowolenia) płynących z wykorzystania dobrobytu oferowanego w życiu publicznym (społecznym). 

Natomiast stoicyzm stawiał na pokonywanie trudności i przeciwności pojawiających się w naszym życiu publicznym. Dlatego postulował rozwijanie wewnątrz siebie dzielności moralnej, która mogłaby posłużyć do pokonywania przeciwności. Człowiek powinien doskonalić się wewnętrznie, bo to pozwoli mu najlepiej radzić sobie z trudnościami życia. 

O ile więc epikureizm zachęcał do zwrócenia się na zewnątrz i stamtąd czerpania dobra dla siebie, o tyle stoicyzm postulował wewnętrzny rozwój człowieka i budowanie dobra w sobie. Wydaje się, że obie te koncepcje dobrze oddają możliwości ludzkiego życia i działania.