Nie da się psychologicznie wytłumaczyć w pełni działania człowieka. Ponieważ psychologia próbuje sprowadzić człowieka albo do poziomu zwierzęcia zamierzając wyjaśnić jego działanie na bazie przeżywania emocjonalnego, albo robi z niego anioła tłumacząc wszystko racjonalistycznie jako efekt myślenia.
Co to oznacza, gdy mówimy o człowieku jako podmiocie myślącym (homo sapiens)? Dla psychologów oznacza to, że człowiek dysponuje myśleniem jako zasadą działania, a co ciekawe, to myślenie przypisuje się obecnie pracy mózgu. W ten sposób człowiek staje się zwierzęciem myślącym lub rozumnym (animal rationale), gdyż zakłada się, że w tym kierunku rozwinęła się jego cielesność (czyli przede wszystkim mózg).
Ale to jest pogląd czy opinia, której nie da się utrzymać. Myślenie nie wynika bowiem z pracy mózgu, ponieważ myślenie jest czynnością naszego umysłu jako władzy duchowej, która stała się rozumem człowieka myślącego. Umysł jest władzą duszy i jego działanie nie sprowadza się do czynności cielesnych.
Umysł człowieka w swoim powstaniu oraz działaniu zależy od aktywności podmiotu osobowego. Osoba jako podmiotowość istnienia charakteryzuje się trzema własnościami transcendentalnymi -- prawdą, dobrem i pięknem. To właśnie osobowa własność prawdy odpowiada za powstanie i działanie umysłu jako poznawczej władzy duszy.
Umysł człowieka został powołany do kontaktu poznawczego z otaczającym nas światem oraz (a właściwie przede wszystkim) do poznawania innych ludzi jako realnych osób -- osób wcielonych i uduchowionych. Dzięki wsparciu i pomocy aktów osobowej prawdy umysł służy nam do poznania realności i zrozumienia jej. Dzięki umysłowi możemy poznawać to, co jest realne, możemy zrozumieć istnienie i działanie realności. A na koniec możemy o tym swoim poznaniu i rozumieniu opowiadać innym ludziom. Na tym zasadniczo polega wzajemna komunikacja wśród ludzi. Wszystko inne polega na zmyśleniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz