Powiastka dziewiąta

Myśliciel czuł
Że dzieje się z nim
Coś dziwnego

Wszystkie jego myśli
Zwinęły się w maleńki kłębuszek
Który przeszył błysk światła

Czuł, że staje się
Kimś zupełnie innym
Co się dzieje – zapytał
Nie mógł niczego pomyśleć

Stał jak osłupiały
Ale jego ręka chwyciła ołówek
I zaczęła na ścianie pisać:
    obiit Don Cogito
    natus est Don Credo

Poczuł, że ogarnęła go
Dziwna jasność
Nagle uwierzył...
W siebie?
W człowieka?

Nie! O człowieku
Można tylko pomyśleć
On wierzył w osobę
Miał silna wiarę
Że jest osobą

Jest sobą
I niczego się już nie boi