Można ludziom latami coś tłumaczyć, a oni i tak nie znają i nie rozumieją swojego człowieczeństwa. Może wcale nie chcą. Co począć skoro wszyscy dookoła uganiają się za „dobrami” zewnętrznymi, a nie chcą zajrzeć do wnętrza samych siebie. Co z tego, że kultura europejska wyrosła z greckiego hasła (o dziwo religijnego!) – Poznaj samego siebie (gnoti se auto). Możemy przyjąć, że rozwój dobrobytu społecznego wypaczył kompletnie rozumienie człowieczeństwa. Marcel (w Być i mieć) przestrzegał nas, że posiadanie rzeczy zniszczy nasze bycie człowiekiem. Podobnie nawoływał papież Jan Paweł II.
Ale okazuje się, że człowiek woli żyć swoją codziennością i wybiera przede wszystkim to co ułatwia i uprzyjemnia mu życie. O sobie samym raczej zapominamy. Należy jednak wiedzieć, że człowiek, który nie zna swojego osobowego człowieczeństwa, bardzo łatwo ulega wszelkim naciskom ideologicznym i propagandowym. Naszym życiem zawładnęła więc reklama i propaganda. I tu i tam setna powtórka kłamstwa staje się medialną prawdą. Człowiek bez osobowego człowieczeństwa nie jest w stanie przed tym się obronić. Albo więc będziemy żyć osobowo (czyli moralnie i religijnie), albo staniemy się niewolnikami systemu politycznego (vide ideologicznego). Tertio non datur. Nie ma innej możliwości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz