Przedruk za pierwszym powojennym wydaniem: Stanisław Ignacy Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie i inne pisma estetyczne, wyboru dokonał oraz wstępem i przypisami opatrzył Jan Leszczyński, Warszawa, 1959, s. 119-134, skróty zaznaczono: (...).
Poznawać prawdę mogą ci, co ją tworzą i ci, dla których była stworzona; pojmować piękno mogą ci, przez których i dla których się ono staje. Ludzie przyszłości nie będą potrzebować ani prawdy, ani piękna; oni będą szczęśliwi – czyż to nie dosyć? Prawda stała się dla naszych filozofów synonimem użyteczności, jako taka jest w dzisiejszym życiu nonsensem. Piękno jest czymś, co daje nam poczucie metafizycznej tajemnicy bez potwornego osamotnienia we wszechświecie. Ludzie przyszli nie będą odczuwać tajemniczości istnienia, nie będą mieli na to czasu, a przy tym nie będą nigdy samotni w idealnym przyszłym społeczeństwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz