Myślenie nie lubi prawdy

Mam wrażenie, że ludzkie myślenie nie lubi ani prawdy, ani dobra, ani piękna. Ono uwielbia tylko siebie samo. Dlaczego tak się dzieje? Otóż myślenie zrodziło się z negacji realności (z wątpienia i krytyki poznania). Dlatego myślenie odrzuca własności transcendentalne, jakie posiada wszelka realności. To realne byty są prawdziwe, dobre i piękne, choć oczywiście w różnym stopniu. Myślenie nie lubi realności, stąd neguje również realne własności. Myślenie traktuje realność jako zagrożenie dla siebie i swojej działalności. Działaniem myślenia jest sfera możliwości. Myślenie jest twórcze, lecz tworzy tylko to, co możliwe. Możliwość nie jest realnością i nigdy nią nie będzie. Nawet jeśli myślenie będzie zaklinało różne możliwości, nic z tego nie stanie się realne. Dotyczy to przede wszystkim różnych ideologii. Każda ideologia proponuje tylko coś możliwego i nic więcej. Natomiast człowiek do swojego życia potrzebuje realności i tego, co jest realne. Dlatego powinniśmy kierować się poznaniem i rozumieniem realności a nie dowolnym myśleniem.