Ideologia jako antykultura

Ideologia (każda ideologia) stanowi zakażenie środowiska kulturowego. Kultura stanowi ozdobę naszego codziennego życia. Jest to coś wartościowego, co upiększa nasze życie zaspokajające naturalne potrzeby człowieka. Codzienne zaspokajanie czynności życiowych staje się po pewnym czasie zwyczajne i nudne. Toteż człowiek zaczął poszukiwać sposobu, w jaki można uprzyjemnić te czynności i potrzeby oraz wykorzystywane sprzęty. W ten sposób zrodziła się sztuka ozdobna, co miało za cel uprzyjemnienie posługiwania się zwykłymi sprzętami i narzędziami.

Ta zdobnicza funkcja sztuki rozwinęła się z czasem w powstanie kultury różnych ludów i plemion. Na koniec kultura została szeroką i różnorodną ozdobą ludzkiego życia. Ale należy pamiętać, że kultura swoją wartość i znaczenie czerpie przede wszystkim z przeżywania piękna ludzkiego życia i właściwego rozumienia piękna.

Otóż ideologia jako utopia powstała i rozwinęła się na podstawie swobodnego myślenia, czyli tworzenia nowych pomysłów. Ludzkie myślenie nie jest poznaniem i dlatego nie jest w stanie zrozumieć ludzkiego życia (życia człowieka). Stąd każda ideologia tworzy utopijne pomysły, które w żaden sposób nie pasują do codziennego życia człowieka. Dlatego ideologia staje się poważnym zagrożeniem dla naszego codziennego życia, czyli jest zagrożeniem dla przeżywania pięknego życia. Myślenie nie umie i nie potrafi przeżywać życia, ponieważ jest to domeną naszej uczuciowości. Natomiast myślenie tworzy jedynie całkiem nowe pomysły na życie, nie do końca zgodne z naturalnymi potrzebami człowieka.

Kultura tworzona wiekami przez człowieka była udoskonaleniem naturalnego życia człowieka. Można przyjąć, że kultura zawsze doskonaliła i ozdabiała to, co w człowieku naturalne, czyli doskonaliła naturę człowieka w zakresie prawdy, dobra i piękna. Natomiast ideologia zamierza oderwać człowieka od jego codziennego życia, stawiając sobie za cel przemianę ludzkiej natury i tożsamości. Ideologia pragnie zmienić naturę człowieka, nie dbając zupełnie o jej doskonalenie w zakresie kultury.

Wszelka ideologia postuluje i zamierza rozwijać jakiś wyimaginowany ideał człowieka. Wymyślony ideał nie pasuje nigdy do rzeczywistego życia człowieka. Życie naturalne i duchowe jest codziennością człowieka, zaś ideał stanowi jedynie jakieś marzenie naszego myślenia. Często –zwłaszcza obecnie – możemy obserwować fakt, że myślenie neguje realne życie człowieka. Myślenie potrafi nawet zanegować ludzką naturę, nie mówiąc już o negacji osoby człowieka. Stąd żadna ideologia nie mówi o człowieku jako o osobie. Dla ideologicznego myślenia człowiek jest tylko jakimś cielesnym lub biologicznym tworzywem, które można dowolnie kształtować i formować. Myślenie nie jest bowiem w stanie zrozumieć tożsamości człowieka. Ono chce tylko wymyślić człowieka na nowo, chce wymyślić człowieka od początku. Myślenie neguje bowiem realność człowieka, czyli fakt, że człowiek został stworzony na początku przez Boga. Dlatego myślenie tworzy dowolne pomysły na temat człowieka, a właściwie na temat „pojęcia” lub „idei człowieka”.

Zatem ideologia odrzuca i niszczy dotychczasową kulturę stworzoną przez człowieka (realnego człowieka). W ten sposób wszelka ideologia staje się anty-kulturą, gdyż jest zagrożeniem dla rozwoju prawdziwej kultury obejmującej realne życie człowieka. Dlatego propozycje ideologiczne stanowią skażenie środowiska kulturowego człowieka, czyli są zakażeniem piękna kultury jakąś formą brzydoty (czy to będzie szarówka rewolucji proletariatu, czy też „tęczówka” rewolucji seksistów).