6.Bóg stwarza bezpośrednio
istnienie ludzkiego bytu. Bóg nie stwarza wyposażenia istotowego (czyli
możnościowego wyposażenia istoty). To własności istnieniowe (tzw. własności
transcendentalne) przyczynują już dalsze składniki wyposażenia ludzkiej natury
(możności istotowej).
7.U człowieka stworzony akt
istnienia jest wewnętrzną zasadą i przyczyną realności całego ludzkiego bytu.
To stworzone istnienie posiada trzy własności osobowe oraz trzy własności
nieosobowe związane zaś bezpośrednio z życiem. Własności osobowe – prawda,
dobro, piękno – tworzą podmiotowość osoby. Natomiast własności związane z
życiem (życiodajne) – jedność, różność, życie (ruch ożywczy) – stanowią
podmiotowość ożywczą życia (egzystencjalnego). Podmiot osobowy poprzez swoje
własności przyczynuje i wyznacza ludzką duchowość, czyli władze duchowe umysłu,
woli i uczuciowości, natomiast podmiot ożywiający (vitalitas) przyczynuje i
kształtuje naszą cielesność, czyli żywy organizm ludzki.
8.Dlatego człowieka możemy
określić jako osobę uduchowioną i ucieleśnioną. Można również dodać, że osoba i
życie człowieka pochodzą bezpośrednio od Boga. Jednak wyposażenie duchowe i
cielesne są już tworzone (przy udziale przyczyn drugorzędnych) przez
odpowiednie podmiotowości istnienie, które otrzymały potrzebną moc sprawczą od
samego Boga.
9.Tak więc w przypadku człowieka
centrum aktywności stanowi stworzony akt istnienia, który otrzymał i posiada
dwa rodzaje aktywnej podmiotowości, jakimi są osoba i życie (ożywcza żywotność)
[persona et vitalitas].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz