(2) Człowiek jest osobą
Człowiek
jest osobą. Ale nie poznajemy osoby bezpośrednio, gdyż osoba jest
podmiotowością istnienia – czyli egzystencją. Człowiek nie ma możliwości
bezpośredniego poznania sfery istnieniowej. My poznajemy tylko sferę istotową.
Poznajemy to, co stanowi podmiotowość istotową – czyli naturę. Mówimy po prostu,
że znamy naturę człowieka.
Podmiotowość
osobowa działa poprzez naturę. Działania moralne są aktami osoby. Osoba stanowi
podmiot działania moralnego. W tym układzie natura stanowi jedynie podmiotowość
wykonawczą, czyli wykonawcę. Dlatego w działaniu moralnym podmiotem sprawczym
pozostaje zawsze osoba, bo to osoba działa moralnie – czyli bezinteresownie. Samej
natury nie stać na bezinteresowne działania.
Dostrzegamy
więc działania osobowe i moralne na poziomie natury. Widzimy, że człowiek
działa moralnie. Człowiek posługuje się słowem prawdy. Człowiek kocha osobowe
dobro. Kocha także drugiego człowieka jako osobę. Poznając charakter tych
osobowych działań, możemy również poznać osobową podmiotowość – czyli osobę.
Dlatego
możemy stwierdzić, że osobę można poznać poprzez ujęcie i analizę osobowych
działań. To właśnie osobowe działania ujawniają nam to, co w człowieku jest
osobowe. Te działania pokazują nam samą osobę. Osoba ludzka ukazuje się zatem w
działaniach moralnych. Moralność staje się objawieniem osoby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz