Wrażliwość na życie

Ludziom wydaje się, że odnajdą wrażliwość w pogoni za coraz silniejszymi wrażeniami. Wrażliwość nie bierze się z natłoku wrażeń. Taka nawałnica wrażeń, jaką mamy dzisiaj w mediach, prowadzi wprost do przytępienia wrażliwości. Konsumenci wrażeń dostarczanych z zewnątrz przez medialnych speców tracą wrażliwość na sprawy ludzkie.

Człowiek powinien sam kształtować swoją wrażliwość. Wrażliwość dotyczy bowiem ludzkiego życia. Człowiek powinien być wrażliwy na to wszystko, co jest związane z życiem. Wrażliwość bierze się z realnego przeżywania życia. Wrażliwość jest efektem uczuciowej fascynacji życiem. Życie jest obrazem piękna. Dlatego wrażliwość poprzez życie jest związana z przeżywaniem piękna. Ale wrażliwość nie dotyczy jakiegoś wymyślonego piękna, ona dotyczy piękna zawartego w realnym życiu. Człowiek powinien być wrażliwy na piękno, jakie niesie ze sobą ludzkie życie. Bo życie jest naprawdę piękne.

Jeżeli swoje życie przeżywamy z wrażliwością, to nabiera ono ludzkiego sensu. Musimy uwrażliwiać siebie na potrzeby ludzkiego życia, a nie marzyć o tworzeniu szalonych możliwości, w których utopimy swoje życie. Człowiek powinien dziś sięgnąć do samych podstaw własnej egzystencji, żeby zrozumieć, czym jest życie. Trzeba po prostu przywrócić życiu należną mu rangę. Papież JP II nawoływał do tworzenia kultury życia. Człowiek nie zdoła osiągnąć własnego spełnienia, jeśli nie odkryje na nowo wartości życia. Nie można mówić o godności człowieka, gdy nie szanuje się życia swojego i swoich bliskich. Życie jest zawsze cenniejsze od wszystkich publicznych zaszczytów. Przecież tak warto żyć!!!

Człowiek musi odnaleźć własne życie. Musi odnaleźć życie, które otrzymał w darze od Boga. Ludzkie życie ma swoje źródło w chwale Boga. Św. Ireneusz pisał, że chwałą Bożą jest człowiek żyjący. Ludzkie życie zostało ukształtowane przez Boskie Piękno, czyli właśnie przez Chwałę Bożą.

Odkrycie piękna ludzkiego życia pozwala nam kształtować swoją wrażliwość. Wówczas przeżywamy życie jako coś pięknego i wspaniałego. Dzięki temu możemy tworzyć wokół siebie piękne rzeczy. Piękne rzeczy, czyli rzeczy służące właśnie do rozwoju własnego życia i życia bliskich. Będziemy wtedy mogli przeżywać życie z radością i nadzieją. Życie jest zawsze radosne i pełne nadziei. Smutek wiąże się z utratą życia albo zdrowia jako doskonałości życia. Tylko człowiek zachwycający się życiem jest radosny i otwarty na to, co przyniesie przyszłość.