27.11.2011

Świadomość stanowi sferę pustki

Świadomość jako sfera intencjonalna jest czymś pomyślanym. Powstaje z myślenia i sprowadza się do myślenia. To właśnie świadomość twierdzi – myślę więc jestem, ale realnie jej nie ma. Świadomość istnieje intencjonalnie, czyli w pomysłach człowieka. Te pomysły potrafią zmienić świat, gdyż potrafią przystosować różne rzeczy (byty naturalne) do nowych funkcji i działań. Dzięki temu potrafią wytworzyć różne wytwory sztuki i  techniki. Widzimy więc, że myślenie jest w stanie przenikać byty materialne (np. gdy rzeźbimy w drewnie lub gdy budujemy z drewna domy, meble).

Ponadto myślenie może być przekazywane pomiędzy myślącymi podmiotami. Każda świadomość może się kontaktować z innymi świadomościami. Do tego służy język jako intencjonalny komunikator. Pierwotnie do łączności osobowej służyła mowa (nazywana mową serca). Mowa stanowi przekazywanie sobie słowa prawdy (dalej także czynu dobra i przeżycia piękna). Mowa wyrasta więc i jest oparta na osobowej aktywności własności transcendentalnych zawartych w istnieniu. Natomiast język służy jedynie do przekazywania myśli. Język jest tworem ludzkiego myślenia. Jest takim pierwszym przekaźnikiem medialnym. Jest pierwszym medium i mass-medium. Język nie informuje nas bezpośrednio o rzeczywistości i realności. On w pierwszym rzędzie informuje nas o naszym myśleniu. W biblijnej opowieści o wieży Babel mamy ukazany ów moment, gdy ludzka mowa zamieniła się na wielość języków (jako wiele sposobów myślenia). Gdy człowiek powraca do swojej pierwotnej mowy, wówczas uzyskuje dar języków.

Niestety szatan potrafi sam z siebie przemawiać różnymi językami, gdyż zna wszystkie sposoby myślenia. Szatan ma dostęp do naszego myślenia, bo sam jest pierwszym myślicielem. To szatan zerwał z poznaniem rzeczywistości i zamienił je na myślenie. Szatan pierwszy „stworzył” podmiotowość świadomości. Stał się świadomością transcendentalną, jakby powiedział Husserl. Taka świadomość jest podstawą ludzkiej świadomości, może objąć i przeniknąć każdą ludzką świadomość. To znaczy, że szatan ogarnia wszystkie możliwe sposoby myślenia. On zna wszystkie nasze myśli i dlatego potrafi tak znakomicie nimi manipulować.

Myślenie nie przekłada się na rzeczywistość, ale jest w stanie kierować naszym działaniem. Zamiast podporządkowywać działanie realnemu dobru (dobru osobowemu), my podporządkowujemy je myśleniu. Wydaje się nam, że osiągamy wtedy doskonałość naszej rozumności, bo potrafimy pomyśleć to, co chcemy zrobić. Ale kierowanie się samym myśleniem prowadzi na manowce, gdyż wymyśla ono złe rzeczy.

Szatan uwielbia nasze myślenie. On tylko czyha, żeby się w nie zakraść. On zawsze zachęca nas do myślenia, bo wie, że myślenie nie służy osobowej realności człowieka. Przecież bez myślenia człowiek byłby zdany na głos sumienia, który woła: – „czyń dobro, unikaj zła”. Natomiast myślenie dodaje od razu swój komentarz: „jeśli nie możesz uczynić dobra, to czyń mniejsze zło”. Szatan dobrze wie, że nie ma mniejszego zła, to zawsze będzie po prostu całe zło. Nie wolno czynić zła, dobrze o tym wiemy. Bez podszeptów myślenia wola będzie skłonna pragnąć dobra. Ale myślenie jest zdolne wszystko odwrócić, bo myślenie jest w stanie wszystko zanegować. Myślenie jest dialektyczne, jak pokazał Hegel. Poza tym myślenie posługuje się językiem. Wszystko, co pomyślimy, możemy wyrazić w języku (w formie językowej). Z kolei gdy coś wypowiadamy, to wydaje nam się, że chodzi o realność. Dlatego w niektórych nurtach filozofii traktuje się język jako opis rzeczywistości. Jest to poważny błąd, gdyż przyjmuje on myślenie przedstawione i zawarte w języku za coś realnego. Myślenie ze swej natury jest nierealne, bo jest negacją realności. Szatan pojawia się w nas jako myślenie (jako wypaczony sposób myślenia). Strzeżmy się wypaczonego myślenia, bo prowadzi nas ono do upadku albo do uzależnienia. Najgorsze jest to, że takie myślenie traktujemy jako swoje własne. Co więcej, często bronimy go w imię wolności myślenia (podstępnie nazywanej wolnością słowa). Wolność myślenia nie przynosi człowiekowi dobra, ona co najwyżej pozwala człowiekowi wymyślać zło, czyli kłamstwa, zbrodnie, przemoc i obrzydliwości. Wymyślić możemy tylko coś nierealnego, co nie służy osobie ludzkiej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz