Jeśli umysł od poznania i uznania realności (intellegere et credere) przechodzi do myślenia (cogitare), to staje się świadomością. Świadomość posługuje się tylko myśleniem, nie zna więc tego, co realne. W odniesieniu do realności (świata i człowieka) myślenie stosuje jedynie swoją wizję i interpretację w postaci zjawiskowej, czyli tzw. fenomenów, co stwierdził Kant. Dlatego według Kanta realność sama w sobie (ding an sich) jest niepoznawalna dla myślącej świadomości. To znaczy, że myśląc o rzeczywistości nie musimy jej wcale poznawać, bo to nie jest ani potrzebne, ani konieczne dla myślenia. W ten sposób myślenie zupełnie zastąpiło poznanie.
W tej sytuacji nasza wiedza (przede wszystkim filozofia) przestała odnosić się do rzeczywistości, a stała się dowolną twórczością narracyjną. Dziś liczy się więc fascynująca narracja a nie poznanie realności. To może sprawdzało się w poezji, lecz jest zabójcze dla życia społecznego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz