O błędach w rozumieniu kontemplacji

To, co napisał ks. Tkocz na portalu Opoka.pl o kontemplacji, woła o pomstę do nieba. Kontemplacja to pogrążenie się w myślach. Niestety można się pogrążyć w myślach. Możemy w ten sposób pogrążyć siebie i swoją osobę. Ale to na pewno nie jest kontemplacja. Kontemplacja jest bowiem wzlotem a nie pogrążeniem. Dzięki kontemplacji wznosimy się do osobowej prawdy a nie pogrążamy się w fałszywych myślach. Kontemplacja jest doświadczeniem osobowej prawdy. To może być Boska Prawda, ale to może być również ludzka prawda, czyli prawda osoby człowieka – to kim naprawdę jest człowiek. Tego nie poznamy i nie doświadczymy w żadnym myśleniu. Do poznania osobowej prawdy potrzebna jest właśnie kontemplacja. Możemy więc kontemplować życie osobowe człowieka lub Życie Osób Boskich (wspólnotę Trójcy Świętej).

To prawda, że potocznie mówi się o kontemplacji piękna. Ale to jest jednak gruba nieścisłość, bowiem przeżywania piękna dotyczy fascynacja. Fascynacja pięknem nigdy nie stanowi kontemplacji. Zachodzi tam pewne podobieństwo w sferze przeżyciowej, gdyż w obu przypadkach przeżywamy radosny zachwyt. Jednak fascynacja występuje w naszej uczuciowości i wywołuje w niej upodobanie. Upodobanie stanowi bowiem przeżycie piękna oraz pięknego życia. Dlatego mówimy, że fascynuje nas czyjeś piękno albo piękne życie.

Natomiast kontemplacja ogarnia nasz umysł (intelekt) i powoduje w nim wiarę oraz słowo prawdy. Kontemplacja umacnia i potwierdza naszą wiarę w osobową prawdę. Wierzymy przecież w Osobowego Boga a nie w Absolut. Pojęcie Absolutu jest tworem naszego myślenia o Bogu. Właśnie gdy pogrążamy się w myśleniu o Bogu, wtedy znika nam z oczu Boska Osoba i w to miejsce zjawia się pojęcie Absolutu albo pojęcie Nieskończoności albo pojęcie Transcendencji. A przecież Bóg jest Osobą. Jest Ojcem. Jest Synem. Jest Duchem Świętym. Ale takiego Boga poznajemy w akcie wiary, który jest skutkiem doświadczenia kontemplacyjnego. Kontemplacja jest darem. To jest dar samej realności. To jest przede wszystkim dar realnej osoby, która ma moc prawdy. Kontemplacja jest darem, który trzeba przyjąć, żeby nie pogrążać się w myśleniu, czego życzę ks. Tkoczowi.