5.08.2017

Rozważania antropologiczno-społeczne (1)


1.Człowiek jest osobą. Człowiek jest przede wszystkim osobą, co oznacza, że jest osobą uduchowioną i wcieloną. Jako osoba człowiek został stworzony przez Boga. Człowiek został stworzony jako osoba mężczyzny albo jako osoba kobiety. Osoba mężczyzny i osoba kobiety są równorzędne, natomiast dopełniają się w zakresie natury duchowo-cielesnej.
Osoba stanowi podmiotowość istnienia. Osoba jest również podmiotem aktywności i działania człowieka. Za Wojtyłą możemy określić osobę jako suppositum essendi et agendi.
2. Człowiek jako osoba jest powołany do życia wspólnotowego. To właśnie osoby nawiązując relacje osobowe tworzą wspólnotę. Wspólnota jest więc związkiem osobowym. Osobowa wspólnota nie powstaje na zasadzie umowy prawnej. Wymiar prawny może być co najwyżej potwierdzeniem powstania wspólnoty osobowej.
3. Podstawową wspólnotą osobową jest rodzina. Wspólnota rodzinna powstaje dzięki nawiązaniu oraz utrwaleniu relacji osobowych. Są to przede wszystkim relacje pomiędzy mężem i żoną, które rozwijają się i utrwalają dzięki zrodzeniu kolejnych dzieci. Powstaje wówczas realna wspólnota osobowa składająca się z kilku osób (co najmniej trzech).
4. Wspólnota osobowa tworzy realny krąg powiązań relacyjnych, które są oparte na własnościach istnieniowych (transcendentalnych własnościach osobowych). Te relacje osobowe istnieją i działają znacznie głębiej niż całe wyposażenie ludzkiej natury. Można powiedzieć, że relacje osobowe mają charakter nadprzyrodzony (ponadnaturalny), dlatego nie zależą od naszych decyzji lub wyobrażeń poznawczych.
5. Prawdziwa realność człowieka znajduje się na poziomie osobowej podmiotowości istnienia i to ona wpływa na kształt naszej natury (podmiotowości istotowej). Nasza natura potocznie zwana duszą i ciałem jest kształtowana przed podmiotowość istnienia, co oznacza, że dusza jest kształtowana przez podmiotowość osobową, natomiast ciało jest kształtowane przez podmiotowość ożywczą (witalność/?). Łatwo stwierdzić, że ani dusza, ani ciało nie mogą istnieć ani funkcjonować samodzielnie. Dusza i ciało stanowią naszą naturę, czyli możność istotową, dlatego nie dysponują swoją własną niezależną aktywnością. Mówiąc wprost, człowiek nie składa się tylko z duszy i ciała.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz